گوجه سبز

گوجه سبز

مشخصات
نام فارسی	گوجه سبز
نام لاتین	Greengages
نام علمی	–
خانواده	Rosaceae

 

گیاهشناسی :

اولین نمونه های گوجه سبز در کشور فرانسه از درختان آلویی که میوه های سبز رنگ داشتند بدست آمدند.گوجه سبز نوع تغییر یافته‌ای از آلوهای اروپایی می‌باشد. گوجه سبز درختی خزان پذیر به ارتفاع ۴٫۵ الی ۳٫۵ متر است که در فصل بهار شکوفه هایی به رنگ سفید و تقریبا قبل از ظهور برگها تولید می‌کند. میوه گوجه سبز شکلی گرد و مدور و پوستی صاف و براق به رنگ سبز دارد که البته در اثر ماندگاری بر روی درخت و رسیدن بیش از اندازه به سبز ، زرد تغییر رنگ می دهد و گاهی در برخی از قسمتهای حاله ای از رنگ صورتی ، قرمز را نیز به شکل کم رنگ نشان می دهد زمانی که به چنین رنگی در می آید از نظر طعم و مزه نیز ترشی آن کمتر می شود. این درختان در سن ۶-۴ سالگی به میوه دهی قابل قبولی می رسند و به طور کل تا حدود ۷۰ سال می توانند زنده بمانند اما حداکثر تولید اقتصادی و مناسب میوه آنان تا حدود سن ۴۰ سال است. 

 

آبیاری:

بعد از کاشت نهال گوجه سبز و در طی سال اول بعد از کاشت می بایست آبیاری به شکل منظم و مرتب انجام گیرد تا ریشه های درخت به خوبی توسعه بیابد. یعنی هفته ای دو مرتبه به شکل عمیق آبیاری شود. در طی فصل رشد می توان این درختان را هر ۳-۲ هفته یکبار به شکل عمقی آبیاری کرد. آبیاری مناسب موجب رشد و میوه دهی خوب و میوه های پر آب می شود. 

دما:

درخت گوجه سبز جز درختان مناطق معتدل سرد هستند و سرما را می توانند در طی زمستان تا حدود ۳۰- درجه سانتیگراد تحمل کنند.از نظر تحمل دمایی نیز بهترین طیف تا حدود ۳۵ درجه است اگرچه که دماهای بالاتر را نیز مثلا تا حدود ۴۰ درجه در صورت عدم خشکی کشیدن و آبیاری مناسب تحمل می کند.

نور:

درختان گوجه سبز را می بایست در مکانهایی با نور کامل و مستقیم آفتاب کاشت و این درخت با مکانهای سایه سازگاری ندارد یعنی حداقل باید ۸-۶ ساعت نور مستقیم در محیط وجود داشته باشد .

خاک و کود :

اگرچه این درختان خاکی غنی با زهکش خوب را ترجیح می دهند اما اگر زهکش خاک خوب باشد تقریبا هر نوع از خاک را تحمل کرده و در آن رشد می کنند. هنگام کاشت نهال و برای پر کردن گودال محل کاشت می توان از مخلوط خاک معمولی ، خاک برگ ، ۱۰ درصد شن استفاده کرد.در باغات تجاری درختان گوجه سبز بدین صورت برای کوددهی عمل می شود که ابتدا هنگام احداث باغ و برای درختان جدید کاشته شده از ۴۵۰ گرم کلسیم آمونیم نیترات ، ۱۹۰ گرم سوپر فسفات، ۱۵۰ گرم موریت پتاس و ۱۰ کیلوگرم خاک برگ استفاده می شود .سپس به ازا هر سال از سن درخت همین مقدار به مقادیر فوق اضافه می شود. 

ازدیاد:

اصلی ترین راه تکثیر این گیاهان روش پیوند زنی است به شکلی که پیوندک را از درختان گوجه سبز که کیفیت خوبی دارند تهیه می کنند و انان را بر روی پایه ای مناسب پیوند می زنند.در خاکهای سنگین و مرطوب از پایه آلو استفاده می شود . در خاکهایی که قلیایی  هستند و خاکهای آهکی از پایه هایی استفاده می شود که از طریق دو رگه گیری بین بادام و شلیل بدست  آمده اند . از پایه هلو نیز می توان برای گوجه و آلو استفاده کرد. در خاکهای سبکی که مشکل آفت نماتد وجود دارد مورد استفاده قرار می گیرد. کاشت هسته این گیاهان برای بدست آوردن پایه انجام می شود. برای کاشت هسته اجازه دهید میوه بر روی درخت به خوبی برسد و قسمت گوشتی آن جدا می شوند و هسته های آنرا به خوبی با آب شسته تا کاملا قسمت خوراکی از روی پوست چوبی هسته از بین برود. سپس چند روز بذرها در مکانی خشک با دمای معمولی اتاق باقی می مانند تا رطوبت اضافه خود را از دست بدهند. هسته گوجه سبز نیاز به مدتی سرمادهی دارد تا توانایی جوانه زنی را بیابد.

آفت و بیماری:

 از بین آفات می توان به آفاتی همچون شته، کنه های گیاهی، شپشکهای گیاهی اشاره کرد و در بین بیماری ها نیز از انواع بیماری های لکه برگی قارچی و باکتریایی، پوسیدگی قهوه ای گل و میوه های جوان، قانقاریا و پوسیدگی طوقه می توان نام برد.

کشتزار پايگاه تخصصي آموزش کشاورزي و فروشگاه آنلاين کشاورزي بذر ، کود ،سم و ابزار آلات باغباني.

منبع: کشتزار
ترجمه و ويرايش فني توسط تيم تخصصي کشتزار

کشتزار اين مقاله را براي اولين‌بار منتشر کرده‌است، لذا نقل مطلب بدون درج لينک فعّال کشتزار اخلاقي نيست .