ریواس گیاهی است که بطور طبیعی در فصل بهار تا اوایل تابستان می روید . ساقه ریواس مصرف خوراکی دارد. ریواس سرشار از فیبر است و دارای ویتامین های A و B و c ، کلسیم، سدیم و پتاسیم قابل توجه می باشد. برگ ريواس سمی است و بايد از خوردن آن پرهيز کرد. ریواس طبیعت سرد دارد. لوز المعده را وادار به ترشح انسولین بیشتر کرده و قند خون را کاهش می دهد.
از ریواس برای درمان درد معده و بیماری های کبدی استفاده می شود. ریواس تصفیه کننده خون , کاهنده قند، چربی ، فشارخون، درمان کننده جوش های بدن، مقوی ملین , کرم کش و است برای تنگی نفس, بواسیر و در درمان وبا و اسهال نیز مفید است و یکی از بهترین منابع دریافت کلسیم بدن است. همچنین سستی را بر طرف میکند و اشتها اور است. باعث تقویت معده و روده شده و تنظیم کننده ترشحات معده است.
گرچه انواع مختلف ریواس در قسمتهای مختلف دنیا رشد میکند، با این حال ریواس حقیقی با خاصیت درمانی، گونهی چینی آن است. ریواس با طعم منحصر به فرد در بسیاری از دسرها و شیرینیها مورد استفاده قرار میگیرد. تا قبل از قرن ۱۸ کاربردی در پخت غذا نداشت. این گیاه اغلب به اشتباه جزو میوه محسوب میشود؛ اما در حقیقت جزو خانوادهی سبزیجات بوده و در یخچال یک تا دو روز می توان ان را نگهداری کرد. برای نگهداری طولانیتر، بعد از بریدن ساقهها، آنها را منجمد میکنند. وقتی ساقههای ریواس به طور خام مصرف شود به شدت ترش بوده و به طور معمول با شکر یا عسل پخته میشود و یا در کیکها مورد استفاده قرار میگیرد؛ همچنین به تنهایی یا همراه با توتفرنگی در تهیه ژلهها و مرباها به کار میرود. چاشنیهایی که با ریواس مصرف میشود؛ لیمو، دارچین و زنجبیل است.
ریواس به دلیل خاصیت اسیدی، برای پاک کردن ظروفی که آثار سوختگی مواد غذایی در آنها به جا مانده، مورد استفاده قرار میگیرد. افرادی که موی آنها قهوهای کمرنگ است با استفاده از ریشه این گیاه میتوانند به رنگ موی طلایی برسند برگهای ریواس میتواند به عنوان حشرهکش آلی موثر، برای دفع حشرات مورد استفاده قرار گیرد. این گیاه در معده باعث افزایش ترشح شیره معدی و تحریک حرکت آن میشود؛ در نتیجه به طور کلی باعث بهبود عملکرد معده میشود. به علاوه با تحریک ترشح نمکهای صفراوی از کبد، به تنظیم جذب چربی در روده کمک میکند.
خوردن ریواس برای بیماران تب دار و حصبه مفید بوده و یرقان، وسواس، را درمان می نماید. در این گونه موارد می توان ۱۰۰ گرم از آب ریواس یا رب ریواس را میل کرد. نخستین کار کرد آن در دهان این است که با تحریک جوانه های چشایی به واسطه مزه تلخ خوشایندش، موجب پاک شدن حفره دهان شده و دهان را برای چشیدن غذای بعدی آماده می سازد.
مصرف منظم عصاره ریواس، علایم گرگرفتگی را از بین می برد. لوتئین موجود در آن در خنثی سازی رادیکال های آزاد که به بروز سرطان منجر می شود، موثر است. لوتئین پوست و چشم را سالم نگه می دارد. ویتامین k در ریواس به لخته شدن خون به هنگام آسیب دیدن کمک می کند.
نکات مورد توجه
موارد منع مصرف
ریواس به علت دارا بودن اسید اگزالیک برای بیماران کلیوی مضر است. مصرف بیش از حد ریواس در تغذیه بیماران با نارسایی قلبی نیز توصیه نمی شود زیرا ریواس حاوی مقادیر قابل توجهی از سدیم می باشد و افزایش سدیم در بدن موجب افزایش نگهداری مایعات در بافتهای بدن می شود. در صورت مصرف برگهای ریواس، علائمی مانند تورم زبان و گلو، دردهای شکمی، تهوع، استفراغ، اسهال، مشکلات تنفسی و ضعف بروز میکند که در مواردی میتواند منجر به مرگ شود.
کشتزار پايگاه تخصصي آموزش کشاورزي و فروشگاه آنلاين کشاورزي بذر ، کود ،سم و ابزار آلات باغباني.
منبع: کشتزار
ترجمه و ويرايش فني توسط تيم تخصصي کشتزار
کشتزار اين مقاله را براي اولينبار منتشر کردهاست، لذا نقل مطلب بدون درج لينک فعّال کشتزار اخلاقي نيست.