امروزه بخش قابل ملاحظه ای از صنعت گلکاری استفاده از کشت توپی برای افزایش مواد گیاهی است و تولید توپی به یک تجارت مهم بزرگ در زمینه گلکاری تبدیل شده است. در این روش بذر یا قلمه در سینی های مخصوصی که در آن برای هر گیاه یک سلول یا حفره تعبیه شده است، کشت می شود.
سینی های توپی از نظر تعداد حفره (۵۰ تا ۵۱۲ عدد) و شکل حفرات (گرد، مربعی، هشت ضلعی)، قطر و عمق حفره ها متنوع هستند. سینی های توپی اغلب از جنس پلاستیک و گاهی استیروفوم ساخته می شوند. کشت توپی چندین مزیت نسبت به افزایش در بستر های خاکی یا سینی های کاشت معمولی دارد که شامل: فراهم کردن فرصت مکانیزه کردن انتقال نشاء، کمتر شدن طول دوره تولید، افزایش امکان نگهداری نهال ها تا زمان انتقال، کاهش انتشار بیماری، و افزایش بازده محصول.
معایب کشت توپی
کاربرد آن توسط افراد بی تجربه مشکل است. همچنین حجم کم محیط کشت در هر توپی باعث محدود شدن زهکشی آب و نیز نگهداری مقدار کمی آب شده که باعث خشک شدن سریع توپی می شود. بستر کاشت در توپی ها در معرض تغییرات سریع pH و میزان مواد غذایی قرار می گیرد. همچنین سینی های توپی اغلب نیاز به دستگاه های بذرکار گران قیمت و محل بزرگتر برای کار کردن نسبت به سینی های کاشت دارد. از سوی دیگر بعضی گونه ها (بویژه گیاهان چند ساله) به علت زمان طولانی برای تندیدن و یا تندیدن نامنظم بذر، مناسب نیست. موفقیت در کشت توپی به تندیدن سریع، یکنواخت و درصد بالا وابسته است.
ترجمه و ويرايش فني توسط تيم تخصصي کشتزار
کشتزار اين مقاله را براي اولين‌بار منتشر کرده‌است، لذا نقل مطلب بدون درج لينک فعّال کشتزار اخلاقي نيست.
